Bewust ouderschap vanaf je kinderwens

Een ervaringsblog over bewuste keuzes

Mijn naam is Imke en samen met mijn partner Jeroen hoop ik via een ICSI traject binnenkort een zwangerschap te mogen voldragen. Je komt van alles tegen tijdens zo’n proces, en vooral jezelf… Natuurlijk zijn er moeilijke momenten. Zoals het verlies van onze zwangerschap met 8 weken na de eerste poging. En de tweede poging die geen zwangerschap en geen ‘reserve’ embryo’s opleverde. Maar ondanks dat kan ik mijn ICSI traject tot nu toe ervaren als een mooi proces. Graag vertel ik je erover, om je te inspireren op jouw pad naar een mooie zwangerschap. Deze keer gaat het over bewust ouderschap: bewust keuzes maken tijdens dit proces.

Bewuste keuzes, bewust ouderschap

Bewust ouderschap is een onderwerp wat me aan het hart gaat. Het betekent voor mij bewust een liefdevolle omgeving creëren voor je kindje om in op te groeien, al vanaf het begin. Maar ook dat je weet dat je keuzes hebt: tijdens je (eventuele) vruchtbaarheidsbehandeling, tijdens je zwangerschap, je bevalling, en natuurlijk ook daarna. Dat je durft te vertrouwen op wat goed voelt voor jou en je baby, en je keuzes ook op basis daarvan durft te maken.

Waarom gaat mij dat aan het hart?

Uit steeds meer onderzoek blijkt dat de eerste duizend dagen van een kindje voor het grootste deel bepalend zijn voor zijn ontwikkeling, en hoe het als volwassene in de wereld zal staan. Dat begint al bij de conceptie. Natuurlijk krijgt een kindje een pakketje aan genen mee, maar zijn omgeving bepaalt voor een groot deel of en hoe de informatie uit die genen tot uiting komt. Die omgeving is in eerste instantie ons lichaam: onze eicel (en zaadcel), onze baarmoeder, onze stofwisseling en ons bloed. Maar onze energie en emoties tellen net zo hard mee. Fascinerend toch?

Verantwoordelijkheid

Dat maakt meteen duidelijk hoe afhankelijk een kindje vanaf het eerste begin is van ons; en dus ook hoe groot onze verantwoordelijkheid als moeder, als ouders is. Hoe we ons voelen, wat we doen, wat we eten en drinken, het kleine prille leventje binnen in ons krijgt het allemaal mee. Alle informatie wordt namelijk onbewust opgeslagen. Niet bewust natuurlijk nog zo vroeg, maar wel in het celgeheugen, en later in een bepaald deel van het brein dat zich al vroeg ontwikkelt.

Het voelde alsof we ons kindje door de ICSI al met een achterstand lieten beginnen aan haar leventje

Achterstand

Dat is ook waarom ik me aanvankelijk een beetje onrustig voelde toen we aan ons ICSI traject begonnen. Wat zou het op de lange termijn voor ons kindje betekenen dat mijn eitje is gemanipuleerd door hormonen, uit mijn lichaam is gezogen, in een Petri schaaltje is gelegd, en is geïnjecteerd met een zaadcel, terwijl de eicel normaal zelf besluit welk zaadje ze toelaat? En vervolgens een paar dagen buiten het lichaam heeft moeten delen? Het feit dat het kindje in de eerste 1000 dagen zo gevoelig is voor de invloed van zijn directe omgeving vond ik al best een ding, en het voelde alsof we ons kindje hiermee al met een achterstand lieten beginnen aan haar leventje.

Je kunt nooit alles goed doen

Maar gelukkig bleef ik daar niet in hangen. Want ik weet dat ik, ook met een natuurlijke zwangerschap, never nooit altijd alles goed zou kunnen doen voor mijn kindje. Natuurlijk, ik zou gezond eten, geen alcohol drinken en niet teveel suiker nuttigen. Ik zou voldoende rust nemen. Maar er zouden onvermijdelijk momenten in mijn leven zijn dat ik gestrest, bang of moedeloos zou zijn. Er zouden momenten komen dat ik onenigheid met Jeroen zou hebben. Dat ik uit contact zou gaan met het kindje in mijn buik, dat het mijn spanning of verdriet zou voelen.

Het vermogen van ons moederhart

We hebben dus de verantwoordelijkheid een veilige, warme, liefdevolle omgeving te creëren voor ons kindje. Waarin we ons ervan bewust zijn dat het volledig afhankelijk is van ons om zich op een gezonde manier te kunnen ontwikkelen. Daarvoor is het belangrijk dat we zicht hebben op welke behoeften een kindje in de eerste fasen van zijn ontwikkeling heeft, zowel fysiek als emotioneel, zodat we daar zoveel mogelijk op aan kunnen sluiten. Tegelijkertijd zullen we nooit aan ál die behoeften kunnen voldoen. We doen wat er binnen het vermogen van ons moederhart ligt. Maar het is natuurlijk wel heel fijn vals we ons ervan bewust zijn dat het zo werkt. Want dan kunnen we ons kindje helpen om nare ervaringen te verwerken, ook al is dat pas later in zijn leven.

Inzicht en een open hart

Daarom herinner ik je er graag aan dat je keuzes hebt als aanstaande moeder. Of het nu vóór de conceptie is of tijdens de zwangerschap, bij de bevalling, de kraamtijd en daarna. Bewuste keuzes vanuit je hart, wetend dat je keuze een bepaalde impact heeft op jouw eigen welbevinden en dus op dat van je kindje. Dat vraagt in mijn ogen ten eerste inzicht in hoe een kindje zich ontwikkelt vanaf de conceptie, en wat die ontwikkeling positief en negatief beïnvloedt. Daarnaast vraagt het een open hart, dat wil zeggen, het vermogen om mee te kunnen voelen met je kindje, gevoelig te zijn voor zijn behoeften.

Onze eigen emotionele bagage zorgt ervoor dat we, onbewust en ongewild, ons hart afsluiten en ongevoeliger worden voor de behoeften van onze eigen kinderen

Handvatten voor bewust ouderschap

Wat inzicht betreft kun je je inlezen. Zelf ben ik heel enthousiast over het boek ‘Pre-Parenting’ van Dr. Thomas Verny, waarin hij vanaf de conceptie tot na de geboorte de belevingswereld van de baby schetst en handvatten geeft voor ‘conscious parenting’, bewust ouderschap. Hij benadrukt hoe belangrijk het is om als (aanstaande) ouders de bagage in beeld te brengen die je zelf meedraagt, sinds jouw prille begin op de wereld. Want die bagage zorgt ervoor dat we onbewust en ongewild ons hart afsluiten en ongevoeliger worden voor de behoeften van onze eigen kinderen. Zo geven we onze bagage door aan de volgende generatie.

Eigen bagage

Dat raakt precies aan dat open hart waar ik het over had. Want hoe veel je ook van je kleintje houdt, het is onvermijdelijk dat je ook momenten zult hebben dat het als teveel voelt, dat je geïrriteerd raakt, gestrest, of gespannen. Dat kun je niet voorkómen, maar je kunt er wel iets mee doen. ‘De onschuldige gevangene’ van Ingeborg Bosch sluit prachtig aan op wat Verny schrijft. Het is best een pittig boek, omdat het inzichtelijk maakt wat onze omgang met kinderen wereldwijd voor leed veroorzaakt; maar ook een hoopvol boek, omdat het laat zien dat we zelf in staat zijn daarin positief te veranderen, en hoe we dat in ons dagelijks leven concreet kunnen doen: dat werken met onze eigen bagage, waardoor we steeds meer in contact komen met ons hart, en van daaruit met onze kinderen.

Eigen ervaring

Hoe heeft dit mij geholpen tijdens mijn ICSI-traject(en)? Mede dankzij mijn vak als therapeut is mijn kennis van hoe een kindje zich ontwikkelt vanaf de conceptie, en wat die ontwikkeling positief en negatief beïnvloedt, behoorlijk. Dat heb ik als vanzelf paraat als we in gesprek zijn met de fertiliteitstarts of de verpleegkundige. Als ik ergens voel dat wat zij voorstellen niet matcht met wat ik zelf denk dat goed is, heb ik de mogelijkheid om daarover in gesprek te gaan. Daarnaast helpt mijn bewustzijn op mijn eigen angsten en het werk dat ik daarop heb kunnen doen om vanuit mijn hart keuzes te kunnen maken. Ik geef je twee voorbeelden.

Ik dacht, die medicatie is een extra aanslag op mijn lichaam, terwijl het zich eigenlijk moet voorbereiden op de ontvangst van een kindje

Punctie zonder pijnstiller

In het ziekenhuis van mijn ICSI-behandeling krijg je standaard bij de eicelpunctie een stevige pijnstiller. Voor we begonnen aan het traject had ik een vreselijke angst voor naalden en ik was dus ook als de dood voor die punctie. Hoe ging ik dat overleven als ik niet verdoofd werd? Maar toen ik had gewerkt met mijn angst voor naalden, werd mijn hoofd helder en begon ik me zelfs af te vragen of ik die pijnstiller wel zou willen. Mijn eerdere ervaring met morfine was niet zo geweldig en ik dacht, die medicatie is een extra aanslag op mijn lichaam, terwijl het zich eigenlijk moet voorbereiden op de ontvangst van een kindje. Dat bracht me ertoe te vragen of ik ook zonder pijnstilling de eicelpunctie kon ondergaan, en dat was geen enkel probleem. Maar als ik het niet had gevraagd, had ik het gewoon gekregen.

Geen 7 weken echo

Nog een voorbeeld. Toen de verpleegkundige ons het geweldige nieuws vertelde dat we zwanger waren, plande ze meteen een echo in met 7 weken. Om te checken of het geen buitenbaarmoederlijke zwangerschap was en om te controleren of het hartje klopte. Maar het is niet persé nodig. Dat is  ook zo’n moment dat het fijn is te weten dat je een keuze hebt. Wij besloten van deze echo af te zien, omdat we het kleine vruchtje liever niet wilden verstoren in de ontwikkeling. Onderzoek heeft namelijk laten zien dat embryo’s proberen weg te bewegen van de trillingsgolven van de echo, dat het geen prettige ervaring is. Als de zwangerschap niet goed zou gaan, zouden we dat vanzelf wel merken, dachten we.

Je eigen kompas

Zo zie je hoe kennis en ervaring aan de ene kant, en voorbij de angst een open hart, tot een bewuste keuze kan leiden. Met deze voorbeelden wil ik niet zeggen dat onze bewuste keuzes ‘de goede’ keuzes zijn en dat jij dus ook tot die keuzes moet komen. In tegendeel! Voor ieder is het juist goed te voelen wat voor jullie op dat moment het beste is. Als ik nog steeds zo bang voor naalden was geweest, was de pijnstilling wellicht de beste keuze geweest omdat mijn lichaam anders nog meer stress zou hebben gehad. Ik hoop je er alleen mee te inspireren om op zoek te gaan naar je eigen kompas.

Jij kunt kiezen

Zeker als je een vruchtbaarheidstraject ondergaat, omdat je dan al vanaf het begin in de ‘medische molen’ terecht komt. De gynaecologen, verpleegkundigen en artsen doen allemaal hun uiterste best voor je. Maar ze doen dat vanuit hun protocol, hun kennis en ervaring en hun persoonlijke perspectief. Daar is helemaal niks mis mee, maar het is goed om je ervan bewust te zijn dat jij kunt kiezen. Dat je vragen kunt stellen als je iets niet snapt of iets liever niet wilt. Dat je je kunt laten informeren, en op basis daarvan zelf kunt beslissen, en dat je kunt leren vertrouwen op je eigen gevoel. Zo kun je al vanaf dat je een kinderwens hebt, oefenen met bewust ouderschap.

Heb je behoefte aan meer kennis van de ontwikkeling van je baby voor en na de geboorte? Wil je oefenen in bewust ouderschap, ook als je nog niet zwanger bent? Of wil je je eigen bagage in beeld brengen en ermee aan de slag? Neem gerust eens vrijblijvend contact met me op.