(weer) niet (meer) zwanger…

Over het verwerken van teleurstelling en verlies

Mijn naam is Imke en samen met mijn partner Jeroen hoop ik via een ICSI traject binnenkort een zwangerschap te mogen voldragen. Je komt van alles tegen tijdens zo’n proces, en vaak ook behoorlijke teleurstellingen. Bij ons was dat  bijvoorbeeld het verlies van onze zwangerschap met 8 weken na de eerste poging. En de tweede poging die geen zwangerschap en geen ‘reserve’ embryo’s opleverde. En een derde poging die heel goed voelde, maar toch niet in een zwangerschap eindigde. Ondanks dat kan ik mijn ICSI traject tot nu toe ervaren als een intens, maar ook mooi en interessant proces. Graag vertel ik je erover, om je te inspireren op jouw pad naar een mooie zwangerschap. Deze keer gaat het over het verwerken van teleurstellingen.

Als zwanger worden niet vanzelf gaat

Als je zwanger wilt worden, maar het lukt niet op de natuurlijke manier, kun je in een vruchtbaarheids- of fertiliteitstraject terecht komen, zoals IUI (Intra Uteriene Inseminatie), IVF (In Vitro Fertilisatie) of ICSI (Intra Cytoplasmatische Sperma Injectie). Voor de vrouw betekent dat – in elk geval bij IVF en ICSI – een intensief traject van hormoonbehandelingen, echo’s, eicelpuncties en terugplaatsingen. Emotioneel doet dat allemaal nog al wat; Je hebt een sterke wens om zwanger te worden, een kindje te krijgen. Maar na een periode lang proberen blijkt dat het om de een of andere reden niet op de natuurlijke manier gaat. Dan heb je al een heel proces doorlopen, met steeds die teleurstelling als je tóch weer ongesteld wordt. Zo’n reeks van teleurstellingen kan het gevoel versterken dat het toch niet gaat lukken, of dat er iets mis is met jou.

Spanning

Tegen de tijd dat je aan een vruchtbaarheidsbehandeling begint, is al je hoop daarop gevestigd. Het brengt vaak ook spanning met zich mee dat het aantal pogingen dat je kunt doen via de zorgverzekering beperkt is tot drie of vier (in Nederland), afhankelijk van je zorgverzekering. Dan komt daarbij bij veel mensen nog de angst en onzekerheid die de medische behandeling met zich mee kan brengen, en dat elke ontwikkeling van je eitjes, de bevruchting en de ontwikkeling van het embryo onder een vergrootglas ligt. Ook de hormonen die in je lichaam komen kunnen je emotionele gesteldheid nogal verstoren. En dan, als alles goed is gegaan en je hebt een of twee vruchtjes terug in je baarmoeder gekregen, zijn er die twee oh zo spannende wachtweken.

Teleurstelling op teleurstelling

En als na dit alles dan blijkt dat je niet zwanger bent, dan is dat natuurlijk een enorme teleurstelling. Of als je wel blijkt zwanger te zijn, en je bent zó blij, maar een paar weken later gaat het alsnog mis. Het verwerken van zo’n teleurstelling is nogal wat. Zeker als je er meerdere na elkaar te verwerken krijgt. Het is niet gemakkelijk om je ondanks zo’n teleurstelling weer open te kunnen stellen voor een volgende poging. Om dan toch weer positief en met vertrouwen jezelf open te stellen voor de zo gewenste en welkom komst van een kindje.

Drie keer op een rij

Zelf heb ik inmiddels drie keer zo’n teleurstelling te verwerken gekregen tijdens ons ICSI avontuur. Bij onze eerste poging waren we meteen zwanger! We waren in de zevende hemel, maar in de achtste week ging het plotseling mis. De tweede poging raakte ik niet zwanger en hoewel ik daar niet door verrast was, omdat ik al steeds niet echt symptomen voelde, was het natuurlijk toch een teleurstelling. Over de derde poging had ik een heel goed gevoel, en was ik heel verbaasd toen mijn menstruatie doorbrak, een dag voordat ik de zwangerschapstest zou doen. Die teleurstelling kwam bijna net zo hard aan als het verlies van de zwangerschap, al kon ik hem deze keer veel sneller verwerken.

Lagen van verwerking

Hoewel ik natuurlijk liever meteen gezegend was met een voorspoedige zwangerschap, heeft dit hele proces me ook veel gebracht. Het heeft me geleerd hoe ik die teleurstelling van toch niet zwanger zijn kan verwerken, zodat ik me daarna weer vol vertrouwen en in contact met mijn verlangen naar een kindje – wat een heel vreugdevol gevoel is – kan openstellen voor een volgende poging, al is het dan een medische. Zo’n verwerkingsproces heeft verschillende lagen. Ik zal proberen om ze je te laten zien.

Je lichaam laat los

Allereerst is er natuurlijk het niveau van het lichamelijk verwerken. Je lichaam laat je baarmoederslijmvlies los, en als het om een zwangerschap gaat, ook het vruchtje. Dat kan gepaard gaan met wat hevigere menstruatiepijn dan normaal, of zelfs wee-achtige pijnen. Je lichaam laat los en begint daarmee weer aan een nieuwe natuurlijke cyclus. Je kunt je lichaam helpen door bij de pijn aanwezig te blijven, hem echt te voelen, er doorheen te ademen, en ruimte te geven aan de emoties die daarbij omhoog komen in jezelf. Ik schoot daar zelf eerst tegen in de weerstand; ik wilde die pijn niet, het bloed niet, want dat betekende: niet meer zwanger. Maar door me er aan over te geven, de tijd te nemen het te doorvoelen, en de pijn niet uit de weg te gaan of te onderdrukken, ontstond er ook een gevoel van mildheid naar mijn lichaam. En verwondering over hoe goed het eigenlijk weet wat het moet doen. Het bracht me meer met mezelf in contact.

Twee emotionele lagen

Het andere niveau waarop je te verwerken hebt, is onontkoombaar het emotionele. Dat niveau bestaat eigenlijk uit twee lagen. En daarin ligt voor mij het grootste wonder van het verwerkingsproces. Als je in staat bent om die twee lagen van elkaar te onderscheiden, wordt het verwerken van je verlies een stuk minder zwaar. Al het verdriet en de emoties die je voelt, zijn een mengeling van deze twee lagen. Uit de ene laag komen de gevoelens van verdriet over het nu: je had je verheugd op de komst van een kindje, je zag al een toekomstplaatje in je hoofd ontstaan over hoe het zou zijn. Daar weer afscheid van te moeten nemen is een rouwproces, wat uiteindelijk weer ruimte geeft om opnieuw te beginnen.

Gevoelens uit het verleden

Uit de andere laag komen emoties en verdriet die helemaal niet gaan over het nu, en over het niet zwanger zijn. Ze komen wel op naar aanleiding van het niet zwanger zijn, ze worden er als het ware door wakker gemaakt; maar hun oorsprong ligt heel ergens anders. Het is een mengeling van pijnlijke, verdrongen gevoelens uit de tijd dat je zelf nog maar heel klein was, en afwerende emoties die je daar (onbewust) overheen hebt gezet om ze niet te hoeven voelen. Dankzij de methode PRI was ik na elke teleurstelling na een tijdje in staat om deze afweren en pijnlijke gevoelens uit mijn onderbewuste, los te maken van het verlies op het heden. Ik kon precies zien door welke laag ik mij bewoog. Ondanks alles vond ik het heel fascinerend om te zien hoe dat proces ging, en kon ik de schoonheid ervan zien. Het maakte ook dat het afscheid nemen van het gedroomde toekomstplaatje veel minder zwaar beladen was.

Samen verwerken

Dan was er nog het verwerkingsniveau binnen mijn relatie met Jeroen. Waar bij mij de beleving was ‘ik ben mijn zwangerschap verloren, en dan is er nog de rest van  mijn leven wat nu op de achtergrond is’, leek het bij Jeroen andersom te zijn: ‘mijn leven gaat gewoon door, er is alleen even een incident dat we toch niet zwanger zijn.’ Door Jeroen dit terug te geven kwamen we erover in gesprek, en kon hij uiteindelijk ook zijn verdriet om het verlies  van de zwangerschap en de komst van ons kindje, echt erkennen en toelaten. Dat zorgde ervoor dat we samen waren in ons verdriet, in plaats van dat ik heel verdrietig was en hij mij ging troosten. In dat samenzijn voelden we niet alleen ons verdriet, maar ook de liefdevolle verbinding die er tussen ons is. En niet alleen tussen ons, maar ook tussen ons en ons kindje, wat niet bij ons heeft kunnen blijven. Dus ook hier was er schoonheid te midden van het verdriet.

Zielsverbinding

Dat brengt mij bij de spirituele laag, die waarin je afscheid neemt van het zieltje dat zich misschien al met jou en je partner heeft verbonden. Ik geloof erin dat een ziel die die jou als ouder heeft gekozen, altijd met je verbonden blijft, ook als die uiteindelijk niet geboren wordt. Het is in elk geval ook hoe ik het heb ervaren. Vanuit die liefdevolle verbinding kun je altijd contact maken, al is het dan niet in de vorm die je zo graag had gewild. Het verwerken van de emotionele lagen zorgde ervoor dat ik dicht bij mezelf kwam en een groots gevoel van liefde kon voelen, wat voor mij een spirituele ervaring was. Het riep ook verwondering op, hoe dat mogelijk was, te midden van dit rouwproces, en oprechte dankbaarheid het te mogen ervaren.

Moed en overgave

De boodschap die ik met het delen van deze ervaringen wil meegeven is, dat zelfs tijdens het verwerken van verlies, het mogelijk is om liefde, verwondering en dankbaarheid te ervaren. Naast verdriet, pijn, wanhoop, boosheid en neerslachtigheid. Dat het kansen biedt voor een diepere verbinding in je relatie en ook met mensen om je heen. Het brengt persoonlijke en spirituele groei, en helt je om je weer in vertrouwen te kunnen openstellen voor wat de toekomst zal brengen. Het vraagt moed en overgave om zo’n ervaring met open ogen tegemoet te treden, maar het is mogelijk. Ook voor jou. En PRI is daar een fantastisch hulpmiddel bij.

Wil  jij graag zwanger worden maar lukt het maar steeds niet? Wordt het een zwaar en emotioneel beladen proces? Neem gerust eens vrijblijvend contact met me op, dan kijken we samen wat jou hierin kan helpen.